Rodzaje substratów stosowanych w technologii FuelCal

UPPZ Kategorii 2 i 3

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego (UPPZ) to materiały pochodzenia zwierzęcego, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi lub których ludzie nie spożywają.

UPPZ obejmują między innymi:

• elementy zwierząt lub ich części, powstające w wyniku uboju zwierząt w rzeźniach, zakładach rozbioru, przetwórstwa i innych zakładach sektora spożywczego itp.,
• padłe zwierzęta gospodarskie (np. świnie, drób, bydło) i towarzyszące (np. psy, koty),
• obornik pochodzący od zwierząt gospodarskich,
• skóry, skórki, kopyta, rogi, szczecina, sierść, włosie pochodzenia zwierzęcego,
• trofea łowieckie,
• żywność pochodzenia zwierzęcego po terminie ważności do spożycia lub posiadająca naruszone opakowanie,
• odpady cateringowe pochodzące z placówek zbiorowego żywienia,
• inne produkty pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi.

Z UPPZ można wytworzyć wiele produktów, m.in. mączki mięsno – kostne, mączki rybne, mączki z krwi, produkty z krwi, tłuszcze zwierzęce, karmy dla zwierząt domowych i gryzaki dla psów, kosmetyki oraz nawozy organiczne i polepszacze gleby. Technologia FuelCal® z powodzeniem może przetwarzać UPPZ na produkty z serii OrCal®. Produkty wynikowe technologii, powstałe w procesie produkcyjnym, charakteryzują się bogatą organiką oraz dużym zasobem makroskładników, np. N,P, K (azot, fosfor, potas), które odgrywają kluczową rolę w prawidłowej wegetacji roślin.

W Państwach Członkowskich UE rocznie powstaje ponad 20 milionów ton UPPZ, z czego w Polsce ok. 2 miliony ton. Niezgodne z prawem zagospodarowanie UPPZ może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne, poprzez możliwość rozprzestrzeniania chorób zwierzęcych (np. BSE) lub zanieczyszczeń chemicznych (np. dioksyny). UPPZ mogą być niebezpieczne dla zdrowia ludzi i zwierząt, jeśli nie zostaną odpowiednio usunięte lub przetworzone. Technologia FuelCal® przetwarza UPPZ na bezpieczne produkty z serii OrCal® do stosowania w rolnictwie. Są one pozbawione wszelkich patogenów. Produkty z serii OrCal® posiadają pozytywną opinię Krajowej Stacji Powiatowego Lekarza Weterynarii, Chemiczno-Rolniczej, Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, Instytutu Medycyny Wsi, Instytutu Ochrony Środowiska, Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. Przepisy UE regulują ich przemieszczanie, przetwarzanie i usuwanie.

UPPZ są kategoryzowane na podstawie analizy ryzyka, jako materiały kategorii 1, 2 lub 3 (materiały szczególnego, wysokiego i niskiego ryzyka). Sposób postępowania zależy od kategorii produktów i dotyczy: przetwarzania, zbierania, transportu, magazynowania, użycia, niszczenia

Szczegółowe zasady kategoryzacji i zagospodarowania określają przepisy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1069/2009 oraz Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 142/2011. [Opracowano na podstawie materiałów Głównego Inspektoratu Weterynarii]

Obornik

Obornik to nawóz naturalny, który składa się z przefermentowanego kału i moczu zwierząt oraz ściółki.

Zawiera wszystkie składniki odżywcze potrzebne do rozwoju roślin. Poprawia także właściwości fizyczne gleby. Obecnie w dużych gospodarstwach rolnych częściej stosowany jest nawóz pochodzący z bezściółkowego chowu zwierząt gospodarskich jako tzw. gnojowica. Możemy wyróżnić następujące rodzaje obornika.

• świeży, który nie był poddany fermentacji, jego struktura jest niejednolita, o szerokim stosunku C:N (węgla do azotu),
• przefermentowany, który został poddany fermentacji przez 4-5 miesięcy; przez ten czas dokonuje się w nim częściowa mineralizacja materii organicznej i zmniejszenie stosunku C:N do 15-20:1,
• słomiasty, czyli mierzwa, który zawiera dużo ściółki ze słomy i odznacza się szerokim stosunkiem C:N,
• kompostowany – o dużym stopniu rozkładu; jest on zwykle kompostowany z dodatkiem nawozów mineralnych, torfu, fekaliów lub gliny,
• sztuczny – nawóz organiczny otrzymywany przez kompostowanie pociętej słomy z gnojowicą, gnojówką, wodą gnojową i nawozami mineralnymi (N, P, Ca) oraz specjalnymi preparatami; w działaniu nawozowym nie ustępuje obornikowi naturalnemu.

Obornik musi być składowany w specjalnych miejscach z betonowym dnem, tzw. gnojowniach tak, by substancje wydzielane w procesach jego rozkładu nie przenikały do gleby.

Wymagania stawiane budowlom rolniczym służącym do magazynowania obornika, gnojowicy i gnojówki podaje Ustawa z dnia 10 lipca 2007 o nawozach i nawożeniu. Technologia FuelCal® jest w stanie doskonale rozwiązać problem nadprodukcji obornika i przetworzyć go na produkt z serii OrCal®. Ciągłe stosowanie obornika przez rolników może doprowadzić glebę do nadmiernego zakwaszenia gleby a magazynowanie może być kosztowne (wymogi ustawowe i niebezpieczne dla środowiska.

Przykładowy średni skład chemiczny obornika pochodzącego od różnych zwierząt, dobrze rozłożonego i przechowywanego w odpowiednich warunkach: azot 0,5%, fosfor 0,25%, potas 0,60%.

Poferment

Poferment (pulpa pofermentacyjna, masa pofermentacyjna)

Pulpa pofermentacyjna produkt fermentacji metanowej najczęściej dokonywanej w biogazowniach. Obok biogazu podstawowy produkt biogazowni. Pulpa pofermentacyjna charakteryzuje się stosunkowo wysoką zawartością mikro- i makroelementów, azotu, fosforu i potasu w formie zmineralizowanej i wysoką stabilnością biochemiczną. Forma ta jest łatwo przyswajalna dla roślin i z tego względu stanowi cenne źródło odżywcze. Z uwagi na wysoką temperaturę rozpadu biodegradowalnych substratów pulpa jest nawozem pozbawionym chwastów i mikroorganizmów chorobotwórczych, a dodatkowo nie wydziela przykrych zapachów, jak nawozy naturalne. Znajduje zastosowanie w rolnictwie i produkcji biopaliw.  Poferment jest ograniczony jeśli chodzi o stosowanie w rolnictwie – nie można go stosować jako nawóz w okresie grudzień-luty. Inaczej sprawa wygląda, gdy poferment staje się substratem przy wytworzeniu produktu OrCal®. Taki produkt można stosować cały rok. Ma to olbrzymie znaczenie przy planowaniu zabiegów agrotechnicznych i ich ekonomiki.

Wytworzenie na bazie pofermentu produkty z serii OrCal® wykorzystują doskonale jego potencjał, co w efekcie przekłada się na doskonałe efekty poprawy jakości gleby (właściwości fizyko-chemiczne, poprawa struktury gleby, zwiększenie poziomu próchnicy) a w efekcie zwiększenia plonu.

Młóto

Młóto, inaczej wysłodziny – nierozpuszczalne składniki zacieru w postaci osadu z łusek, kiełków i drobin słodu powstające w kadzi filtracyjnej.

W piwowarstwie tradycyjnym lub domowym młóto po opadnięciu na dno tworzy naturalną warstwę filtrującą. Przez taki filtr przepuszczany jest zacier, który już jako czysta brzeczka przednia spływa do kotła warzelnego i razem z chmielem poddawana jest gotowaniu. Młóto natomiast przepłukuje się gorącą wodą, by rozpuścić całkowicie znajdujący się w nim cukier i wykorzystać go w dalszej produkcji piwa. W browarach przemysłowych stosowane są specjalne filtry zacierowe, które szybciej i równomierniej oddzielają brzeczkę od młóta. Wyługowane młóto wykorzystywane jest najczęściej jako pasza dla zwierząt lub dodatek przy wypieku chleba. Może też stać się substratem w produkcji nawozu z serii OrCal® do stosowania w rolnictwie.