Spalanie odpadów (fachowo nazywane ich termiczna utylizacją) jest jednym z prostszych i bardziej popularnych metod rozwiązywania problemu ze śmieciami. Technologia ta ma swoje zalety (można jej użyć do przekształcenia odpadów w energię), ale ma też liczne wady – w poniższym tekście postaramy się je przedstawić.
Pierwsze spalarnie śmieci – czyli jednostki przemysłowe wyspecjalizowane w procesie termicznej utylizacji odpadów komunalnych – powstały już pod koniec XIX wieku w Wielkiej Brytanii i mimo początkowych kontrowersji technologia ta zaczęła się szybko popularyzować. Na pierwszy rzut oka ma ona bowiem wiele zalet: pozwala na szybkie i skuteczne pozbywanie się odpadów, bez ich kłopotliwego przechowywania (np. na wysypiskach), kosztownego segregowania czy skomplikowanego procesu ponownego przetwarzania śmieci. Nie bez znaczenia jest też fakt, iż utylizacja termiczna jest skutecznym sposobem na utylizację tych odpadów, które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia (np. odpadów biologicznych, szpitalnych itp.).
Zalety termicznej utylizacji odpadów komunalnych
Zaletą termicznej utylizacji odpadów komunalnych jest też fakt, iż proces ten można wykorzystać do pozyskiwania energii cieplnej lub elektrycznej – pod warunkiem wybudowania odpowiednio przystosowanej specjalistycznej spalarni, wyposażonej w infrastrukturę niezbędną do pozyskiwania energii ze spalania śmieci.
Dodajmy, że w nowoczesnych spalarniach wykorzystywane mogą być różne technologie utylizacji termicznej – najbardziej rozpowszechnioną jest tzw. technologia rusztowa, ale oraz popularniejsze stają się również rozwiązania wysokotemperaturowe, czyli np. technologia plazmowa.
W ostatnich latach w Europie powstały setki takich obiektów – szacuje się, że na całym Starym Kontynencie działa ich obecnie blisko 500 (w tym kilka również w Polsce, kolejną właśnie powstają). Nie zmienia to jednak faktu, że planom budowy kolejnych spalarni właściwie zawsze towarzyszą protesty mieszkańców okolicznych domów, obawiających się zanieczyszczenia środowiska naturalnego oraz nieprzyjemnego zapachu oraz innych uciążliwych „zjawisk” (np. hałasu).
Ekologiczne kontrowersje?
Przeciwko spalarniom protestują też obrońcy przyrody, którzy zwracają uwagę zarówno na doraźne ryzyko związane z emisją szkodliwych substancji produkowanych w procesie utylizacji termicznej, jak ogólny, etyczny aspekt stosowania tej metody radzenia sobie z odpadami. Owszem, jest ona stosunkowo szybka, prosta i tania – ale jednocześnie powoduje zaburzenie naturalnej równowagi i prowadzi do niszczenia substancji, które, upraszczając nieco, mogłyby zostać „zwrócone” naturze.
W przypadku pierwszego z wymienionych problemów istnieje szereg metod radzenia sobie z nim – spalarnie mogą (a tak naprawdę obecnie już muszą) być wyposażone w cały zestaw systemów ograniczających emisji szkodliwych substancji, czyli m.in. systemy filtrujące, wieloetapowe spalanie itp. Pamiętać jednak trzeba, że nawet jeśli uda nam się opracować technologie w 100% redukujące emisję szkodliwych substancji (co jest praktycznie niemożliwe), to i tak spalarnie wciąż będą produkowały trudno poddające się dalszej utylizacji pozostałości procesu spalania odpadów: popioły, żużel itp. stanowiące odpady. Dodajmy, że wśród szkodliwych substancji, które mogą dostawać się do atmosfery w wyniku pracy spalarni, znajdują się m.in. tlenki azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, tlenek węgla, dwutlenek siarki, chlorowodór, fluorowodór, dioksyny, furany, metale ciężkie oraz dwutlenek węgla.
Druga kwestia – balansu ekologicznego – jest jednak nieco bardziej złożona. Owszem, spalanie pozwala na sprawną redukcję ilości odpadów, ale jednocześnie oznacza w pewnym sensie marnowanie cennych naturalnych zasobów – substancji organicznych, które można pozyskać z wielu typów odpadów.
Zainteresuje Cie również: zagospodarowanie odpadów komunalnych lub Ekowodrol.
Jakie są alternatywy termicznej utylizacji odpadków komunalnych?
Na szczęście istnieje kilka alternatyw dla klasycznej termicznej utylizacji odpadów naturalnych – jedną z najbardziej godnych uwagi metod jest technologia wykorzystania części odpadów organicznych na nawozy organiczno-mineralne OrCal® oraz ulepszacze glebowe OrCal® pHregulator®, opracowana przez firmę Evergreen Solutions Sp. z o.o.
Stworzone przez specjalistów Evergreen Solutions linie przetwórcze FuelCal® rewolucjonizują proces utylizacji odpadów – sprawiają one, że pozostałości organiczne (odpady z zakładów przetwórstwa spożywczego; nieco bardziej obszerną listę umieszczamy na końcu tekstu) możemy przestać traktować jak klasyczne odpady i wykorzystać jako pełnoprawny surowiec do produkcji nowoczesnych substancji użyźniających glebę i wspomagających rozwój roślin.
Nowoczesne nawozy OrCal®
Co ważne, przetwarzanie Uboczne Produkty Pochodzenia Zwierzęcego (PUPZ) metodą FuelCal® oferowaną przez Evergreen Solutions jest bardzo korzystne finansowo – dzięki wdrożeniu tej technologii można w prosty sposób zarabiać na odpadach, sprzedając produkt procesu utylizacji odpadów organicznych. Mowa tu o nawozie OrCal®, charakteryzującym się potwierdzonym naukowo pozytywnym wpływem na rozwój roślin (według badań Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach nawóz ten powoduje wzrost biomasy roślin nawet do 40 %). Co więcej, OrCal® podnosi zawartość białka w ziarnach zbóż o około 30% (w stosunku do upraw nie nawożonych nawozem OrCal®).
Nawóz ten dodatkowo pomaga w odkwaszaniu gleby, zakwaszonej na skutek ubytków wapnia spowodowanego czynnikami naturalnymi bądź działalnością rolniczą, a także skutecznie poprawia strukturę gleby, przyswajalność fosforu, potasu i magnezu, a także przyswajalność.
Przykłady odpadów, które wykorzystać można do produkcji nawozów organiczno-mineralne OrCal® oraz ulepszaczy glebowe OrCal® pHregulator®:
– odpadowa tkanka zwierzęca (kod 02 01 02)
– zwierzęta padłe i odpadowa tkanka zwierzęca stanowiące materiał szczególnego i wysokiego ryzyka (kod 02 01 81)
– odpady z mycia i przygotowywania surowców (kod 02 02 01)
– odpadowa tkanka zwierzęca (kod 02 02 02)
– surowce i produkty nie nadające się do spożycia i przetwórstwa (kod 02 02 03)
– osady z zakładowych oczyszczalni ścieków (kod 02 02 04)
– odpadowa tkanka zwierzęca stanowiąca materiał szczególnego i wysokiego ryzyka, w tym odpady z produkcji pasz mięsno-kostnych (kod 02 02 81)
– osady z zakładowych oczyszczalni ścieków (kod 02 05 020
– osady i szlamy z produkcji celulozy metodą siarczynową (kod 03 03 02)
– osady z zakładowych oczyszczalni ścieków (kod 03 03 11)
– ustabilizowane komunalne osady ściekowe (kod 19 08 05)
